Το γλαύκωμα στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν είναι μονογονιδιακή νόσος και κατά συνέπεια δεν αποτελεί αντικείμενο της κλασσικής προσέγγισης γονιδιακών θεραπειών (gene editing). Αντίθετα έχουν εντοπισθεί περισσότερο από 120 διαφορετικοί γενετικοί πολυμορφισμοί ο καθένας από τους οποίους αθροιστικά αυξάνει σε μικρό βαθμό το ρίσκο εμφάνισης της νόσου. Ο συνολικός κίνδυνος εκφράζεται από έναν δείκτη που ονομάζεται PRS score. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως που συνολικά αντιστοιχούν σε λιγότερο από 5% του γενικού πληθυσμού, ιδίως σε περιστατικά με θετικό οικογενειακό ιστορικό και πρώιμη ηλικία εμφάνισης, ευθύνονται μεταλλάξεις στο γονίδιο της μυοσιλίνης (MYOC) που κληρονομούνται με αυτοσωνικό επικρατή τρόπο. Γονιδιακή θεραπεία για αυτή τη μορφή γλαυκώματος δεν υπάρχει ακόμα.
Μεγάλο ενδιαφέρον εμφανίζει μια προσέγγιση που αναμένεται να μπει σε κλινική μελέτη το 2027-28 κατά την οποία μεταφέρεται στον οφθαλμό μέσω αδενοϊού γονίδιο το οποίο παράγει μία ειδική πρωτεϊνη η οποία με τη σειρά της ελαττώνει την ενδοφθάλμια πίεση. Η θεραπεία αυτή αναμένεται να ανοίξει νέους δρόμους στη θεραπεία του γλαυκώματος.
¨